Worden Rob en Mayke wereldkampioen?

BOXMEER / ORLANDO | Cheerleading maakt een opmars in ons land en de wereld. Boxmerenaren Rob en Mayke Tonnaer - Bongers stonden in ons land nagenoeg aan de wieg van de sport. Meermaals hebben ze meegedaan aan het wereldkampioenschap. Ook voor de aanstaande mondiale competitie, in april 2024, zijn zij weer voor het Nederlandse team geselecteerd.

Door Mans Pere

Bij het horen van het woord ‘cheerleader’, denk je gauw aan een mooi meisje met pompons in haar handen. Mede dankzij de vele Hollywood-clichés associeer je cheerleading met het summum van de populairste meisjes van school, die uitverkoren zijn om de stoere jocks aan te moedigen. De onzekere hoofdrolspeelster van de film, die niet alle schoonheidsidealen bezit, luistert naar heavy metal en nerdy hobbies er op nahoudt, wordt natuurlijk nooit vriendelijk behandeld door de zo verafgode cheerleaders. Hoe het script verder ook verloopt, dat ons hoofdpersonage moet gaan samenwerken met de populairste maar gemeenste cheerleader, vaak Chloë, Zoey, Mandy of Vanessa hetend, is voor al die films meer regel dan uitzondering.

Dat is in het echte leven wel anders. Ook in Boxmeer wordt de sport fanatiek beoefend. Maar dan speelt Rob de hoofdrol, een grote, sterke vent die werkt in de bouw en zingt in een metalband. Zijn tegenspeelster is Mayke, twee koppen kleiner dan Rob en psycholoog aan het Radboud UMC in Nijmegen. Kortom, verder van het cliché kun je niet komen. “Er is voor ieder lichaamstype wel iets in de sport!”

Eerste kennismaking
Rob vertelt dat de voor iedereen bekende tienerfilms een compleet vertekend beeld geven van de werkelijkheid. “Dat beeld had ik zelf ook”, geeft hij toe. “Een goede vriendin deed aan de sport en bleef maar aandringen dat ik mee moest doen. ‘Dat vind jij prachtig’ zei ze iedere keer”, vertelt de Boxmerenaar amicaal. “Ze bleef maar aandringen dat ik een keer moest komen kijken. Ik werd er gewoon een beetje moe van dus uiteindelijk zei ik dat ik woensdag wel mee zou gaan. ‘Dan ben ik er vanaf’, dacht ik.” Rob stapte de gymzaal binnen terwijl de training werd gegeven door Nathan en Becky, twee uit de VK overgevlogen, ervaren trainers. “Nathan gooide een meisje de lucht in en ving haar op met één hand.” Rob was verkocht: “Dat wil ik ook kunnen!”

Rob vond het allemaal heel erg ‘gaaf’, wat de destijds Boxmeerse Sensation Cheerleaders (tegenwoordig Partisans Athletics) allemaal deden. “En toen kwam er een klein blond meisje op mij afgestapt. ‘Wil je met mij stunten?’” Mayke begint te lachen: “Toen ik begon met cheerleading was ik op zoek naar een nieuwe sport. Bij een proefles ben ik langsgegaan en nooit meer weggegaan. Ik vond het geweldig. Niks vond ik eng. Maar op die bewuste dag, dat ik naar je toe liep, was ik eigenlijk best wel bang voor je.” 

Inmiddels kan Rob met gemak iemand met één hand opvangen. 

Kampioenschappen
Het duo ging samen stunten, de teamleden raakten op elkaar ingespeeld en uiteindelijk speelden hun team de hoofdrol in de landelijke finale. Mayke: “Toen werden we kampioen in de categorie Co-ed, oftewel mannen en vrouwen gemengd.” Trots op die overwinning zei Rob direct: “Nu moeten we ook naar de wereldkampioenschappen…!”

Het was bij die internationale wedstrijd in Orlando Florida, het Hollywood van de cheerleadingsport, dat de Boxmeerse cheerleaders pas écht doorkregen waar de sport om draait. Uiteraard waren Rob en Mayke niet al zwaaiend met pompons yells aan het roepen in de gymzaal. De rolverdeling van ‘tillers’ en mensen bovenop was duidelijk. Iedereen kon de stunts goed en overtuigend uitvoeren, zodat daar ook jurypunten gepakt konden worden. “Perfection before progression, dat hadden we wel in de vingers.” 

“Maar we realiseerden ons in Amerika pas hoe hoog het niveau eigenlijk was. In principe deden wij altijd maar wat”, lacht Rob. Zijn tegenspeelster vult aan: “We werden dan ook laatste.” Rob: “Nee, we waren niet al te best. Maar ons enthousiasme werd enorm gewaardeerd. En we hebben toen in één weekend meer geleerd dan in de twee jaren er voor.” Mayke vertelt dat ze naderhand bij de oefenvelden op het complex werden aangesproken door buitenlandse teams. Ze werden herkend. Met enige argwaan raakte het Boxmeerse koppel in gesprek met het Amerikaanse team. “Ze vonden onze performance inderdaad niet geweldig. Maar ze gaven ons juist allemaal tips en adviezen. We hebben heel veel van hen geleerd.” Rob vult aan: “Dat is direct het mooie van de sport. Iedereen moedigt elkaar juist aan.”

April 2024
Inmiddels zijn we elf jaar verder en is er binnen de Nederlandse cheerleading bond veel veranderd. Rob is inmiddels voorzitter van Team Cheerleading Nederland en Mayke zet zich in voor de breedtesport, de sport maakt een enorme groeispurt mee en ook het niveau is bovengemiddeld nu. In april 2024 gaat een topselectie opnieuw naar Florida om zich te meten met de cheerleadingtop. “De stichting mocht gezamenlijk met de coaches voor het komende kampioenschap een selectie maken van de beste cheerleaders uit heel Nederland, waaronder naast ons nog drie meisjes uit Boxmeer.” Vanaf nu is het trainen, trainen en nog eens trainen. Maandelijks organiseert Team Cheerleading Nederland een stampvol trainingsweek met professionele coaches. Daarnaast zijn er nog zat volle trainingsdagen en moeten de atleten ook thuis aan de bak met het ‘huiswerk’. De cheerleadingwereld is constant in beweging en innoveert gestaag. “Mensen verzinnen altijd iets nieuws. Ieder jaar staan we weer te kijken van ‘Wow, hoe kom je er op!’. Dat is echt gaaf!”. Aan de Nederlandse delegatie dus de opdracht tot overtreffen en een ware blockbuster neer te zetten op de mat.

Wie bekend is met Hollywood weet dat Amerikanen dol zijn op de underdog. Een variatie op David versus Goliath is inmiddels ook uitgegroeid tot een cliché voor op het witte doek. Gaat de Nederlandse cheerleading-David, die twaalf jaar geleden nog stone dead last werd, hoge ogen gooien dit jaar? Rob en Mayke hebben de volste vertrouwen: "Als ik kijk naar de try-outs dan kunnen we zeker kans maken op een plek in de top vijf. Dat zit er zeker in!”

Over cheerleading

Cheerleading is een van oorsprong Amerikaanse sport, ontstaan in de late 19e eeuw. De sport is het beste te omschrijven als een combinatie tussen turnen en acrobatiek maar met méér show. Wedstrijden worden gehouden in diverse klassen, gebaseerd op onder andere geslacht. Tijdens zo’n wedstrijd worden deelnemende team gecategoriseerd in de klassen 1 tot en met 7. Hierin is die laatste het hoogste. De hoogte van zo’n categorie hangt af van de stunts. Rob: "Wij doen mee in categorie 5." Mayke: "Dat betekent dat als we een stunt zouden uitvoeren die eigenlijk tot categorie 6 behoort, we daar geen punten voor krijgen. Sterker nog, dan volgen er repercussies." Rob: "Belangrijk is dat we de stunts in onze categorie ultiem beheersen. De jury deelt punten uit voor uitvoering en enthousiasme, bij iéder teamlid."